من ....

من اینک خسته از دنیای خاموش نبودنها، سیاهی ها و تنهایی،

به سوی معبد غم می سپارم راه

چه غمگین است این هستی،

و من در این شب تاریک

تهی از نور اخترها

به سوی کوره راهی می روم

کز حسرت و اندوه لبریز است!

من امشب باز تنهایم

و غم، این آشنای لحظه های سرد و تنهایی

غمگین و خسته از تکرار

به قلبم پنجه می ساید!

و امشب هم شبی تاریک و سرشار از نبودنها، سیاهی هاست!

*************************

دوستت دارم ٬ دوست کوچولوی من