شعر .....

سلام بهونه قشنگ من برای زندگی

کاش که تو پیدات نمی شد جواب نامه ام رو بگی

اصلا چرا من پرسیدم چی می کنی با سرنوشت ؟

اصلا چی شد که دست تو جواب نامه ام رو نوشت ؟

بگو چرا تو اولش گفتی سلام رنگین کمون

میون راه اما شدی با دل من نامهربون

چادر شب لطیفت رو از رو شبها پس نزنی

این حرفها که به من زدی دیگه به هیچ کس نزنی

گفتی چرا نامه من دست تموم عاشقهاست

اون که کی گفت عاشق تر جواب بده حالا کجاست

گفته بودی درد کشیدن که کار هر روزت بوده

حرفهای خوب چرا عزیزم مال دیروزت بوده

راستی خودت یادت میاد حرفهای اولین کلام

اگه داری نمونه اش رو یکم به یادت بیار

گفته بودی که سرفه هام واسه هوای دوریه

یه وقتها هم سرفه مال نزدیکیه ، اینجوریه

گفتی دلت که میگیره میری کنار آسمون

این دفعه رفتی خوب ببین ، گم شده باز ستاره مون

گفتی که منو دست خدامون میسپاری

راست بگو تعارف نداریم ، هنوزم یه کم دوستم داری ؟

بهتره که نامه من همیشه بی جواب باشه

بذار همیشه اون همون شعر توی کتاب باشه

گفته بودی سالی یه بار دلم بهت سر میزنه

چی کار کنم دلت داره یک جا دیگه پر می زنه

به من نگو دل خودت همیشه یک جای دیگه ست

حرفها و شعرهای تو هم مال یه دیوونه دیگه ست

انگار جواب نامه ام حالا درست در اومده

نشونه گیریتم درست ، به وسط هدف زده

گفتی که واژه ها چقدر پیش نگاه تو کم هستن

حرفهای تو یه مدته عجیب و سرد و مبهم هستن

گفتی سفارش نکنم منظور جواب نامته

حقیقتو اگه بخوای نامه تو تو نوبته

بیشتر وقتها زندگیمو میگیرن درد و غمها

بقیه اش رو میذارم واسه جواب آدمها

دلم واست شور می زنه این بار فقط واسه خودت

دلم می خواست جواب بدم نامه ات رو تو تولدت

اما نشد بذار پای بارونی بودن هوا

قبول تقصیر منه اما بهم نگو چرا

نامه اول تورو گذاشتمش تو قاب خیس

اگه هنوز همون جوری ، واسم یه چیزی بنویس

گفته بودیم که ناممون شاید بشه صد تا کتاب

بهتره این جور نامه ها همیشه باشه بی جواب

فکر نکنی معنی حرفهام مال ناسپاسیه

ممنون جوابمو دادی این مال بی حواسیه

باز مثل نامه اولی می سپرمت دست خدا

نامه ات ولی سر بوده از تموم حرف و نامه ها

سعی کن جواب نامه هیچ کسی رو دیگه نگی

منم میرم سراغ اون دیوونه همیشگی

دوستت دارم ، از من نرنج حرف منو به دل نگیر

ببخش که واسه جواب یکی دو ماهی دیر شده

بر عکس نامه اولی روز اول بهار

هر جایی هستی منو از حال خودت بی خبر نذار