موضوع انشاء : وطن

ای ماه سپید آسمانی ، الهی یه روز بیای پیشم بمانی که انشایم آغاز شود .

در وطن ِ میهن ، آدم به دنیا می آید و بزرگتر می شود و زندگی است و بودن در کنار هموطنان خیلی خوب است . پدرم می گوید من هیچ وقت کشور را ترک نمی کنم و حدوداً بسیار قاشق وطن خود می باشد و فقط یک بار چون ما خیلی اصرار کردیم حاضر شد که ترک کند و به شاب دوالعظیم و شمال رفتیم .  که خیلی خوشبخت بود و ما خیلی بازی کردیم و هی با چوب توی سر هم زدیم .

برادرم که خیلی سرباز وطن می باشد خیلی آش میخورد و نیمدانم چرا بااینکه زیاد به حمام میرود ولی بازم بوی آش میدهد که در خیابان همه به او میگویند آشخور. او همیشه می گوید که خیلی میهن دوست دارد نخصوصاً ، میهن ِ عروسکی و مگنوم . در پادگان ِ برادرم ، دوستش قاسم مامور نظافت می باشد و برادرم همیشه می گوید که هر روز همه سربازان دلاور با هم می خوانند : نه شرقی ، نه غربی ، قاسم جاروبرقی ...

صبح ها که برادرم به پادگان می رود پدرم به او گفت : پسر دقت کن که این موقع سه نفر در خیابان است . سگ ، سوپور و سرباز ... برادرم گریه کرد و می رود .

در کشورِ خود آدم ، خیلی فرهنگ است و بسیار خوب است که همه با هم دوست باشند . فامیل همساده ما که در خارج است می گوید در خارج اصلاً مثل اینجا نمی باشد و حتی اگر در خیابان در ِ آدم باز باشد ، هیچ کس نمی گوید که آقا درِت باز است ولی در کشورِ آدم ، حتی اگر باز هم نباشد همه می گویند آقا درِت بازه ... که چه بهتر !

قهرمان که در کارگاه پدرم می بود تقریباً کم کم از کارگاه رفته و در کافی گلاسه استخدام شده است که در آنجا با نوژن همدست است و کلاهبرادری . و چون قهرمان ، خارجی است و کشورش کابُل می باشد اصلاً هموطنی خوبی نمی باشد ولی با اینکه همه میدانند که او مال اینجا نیست باز هم به او میگویند همشهری و به جای بستنی به مردم هیچ چی نمی دهد که خر است ...

ما در دیروز با ماشین عمو محمدرضا به پارک رفتیم و با اتوبوس نرفتیم که خیلی بی کلاسی است و با وانت عمویم رفتیم که البته برگشتنی خیلی بیشتر کیف داد ، چونکه رفتنی همش سربالایی بود و عمویم که بنزین نداشت و گرون بود ، ما همه ی راه را هُل دادیم ولی برگشتنی همش سر پایینی بود و ما دیگر هل ندادیم و دنبال ماشین دویدیم .

این بود انشای من ...