نه! .. من نمی تونم ! نخواه از من !
پیشم نیا وقتی که تب داری!
اونقدر ارزش داره این احساس
که تن ندم آسون به هر کاری!
من سخت معصومانه می خوامت
دنیام امنه تا تو نزدیکی
ما هر دو می سوزیم .. می ترسم
از پله هایی رو به تاریکی!
رویای تو یه خلوت سرده!
بی آینه شمعدونو .. بدون ِ تور!
اینه تمام سهم من از عشق!
عادت به ابعاد ِ کم ِ یک گور!
من خوب می دونم .. نمی مونی...
فردای اونروز عین کابوسه !
اونجا که مرد از بستری می ره
اما زن ِ خوابو نمی بوسه!
من مثل دریام و هزار آغوش
با موج من سمتِ تو وا میشه
تو تشنه ای ! تشنه تر از صحرا
اینه که دستامون جدا میشه
دنیامو یکجا به تو می بخشم
با اینکه دردامو نفهمیدی
ایکاش در من .. لحظه ای کوتاه
چیزی به جز یک جسم می دیدی...
شعر بسیار زیبایی بود . شاعرش کیه ؟
از مونا برزویی ممنونم بخاطر شعر قشنگش