هر وقت که بارون میزنه تورو کنارم میبینم
دنیای این روزای من هم قد تن پوشم شده اینقدر دورم از تو که دنیا فراموشم شده دنیای این روزای من درگیر تنهایی شده تنها مدارا می کنهر وقت که بارون میزنه تورو کنارم میبینم
دنیای این روزای من هم قد تن پوشم شده اینقدر دورم از تو که دنیا فراموشم شده دنیای این روزای من درگیر تنهایی شده تنها مدارا می کنیک خاطره .....
سراپا اگر زرد و پژمرده ایمولی دل به پاییز نسپرده ایم
چو گلدان خالی، لب پنجره
پر از خاطرات ترک خورده ایم
اگر داغ دل بود، ما دیده ایم
اگر خون دل بود، ما خورده ایم
اگر دل دلیل است، آورده ایم
اگر داغ شرط است، ما برده ایم
اگر دشنۀ دشمنان، گردنیم
اگر خنجر دوستان، گرده ایم
گواهی بخواهید، اینک گواه
همین زخمهایی که نشمرده ایم
دلی سر بلند و سری سر به زیر
از این دست عمری به سر برده ایم
من ...
چقدر وحشتناکه که آدم میون این همه آدمای دور و برش احساس تنهایی کنه
این حس از بچگی شاید بوده ولی الان خیلی تنهام٬ شاید تنها تر از همیشه .
همه می گن امید ٬ می گن خیلی چیزای دیگه ٬ ولی من می گم خسته شدم٬ مثل یه سفر درازی که حالا فکر می کنم بی نتیجه بود٬
یه جا خوندم که محبت هیچ وقت هدر نمی ره ٬ پس این همه که محبت کردم کجا رفت ٬ چرا اون وقتی که نیاز داشتمو نبود حس نکردم که از همون وقتا درستش کنم ٬ شاید اینقدر مست این دوستی شده بودم که حق و سهم خودمو تو این میون ندیدم .
تو کتاب خوندم این ترس ماست که شیر را درنده می کند!
راست می گه٬ زیادیم راست می گه
نه هیچ انسان دوست توست و نه هیچ انسان دشمن تو٬ فقط هر انسان معلم توست!
نمیدونم کی گفته !! شاید خودم !!
آینده
حال
چیزهای زیادی هستند
من ...
نمی دونم چرا مدتی ذهنم منو وادار می کنه قبول کنم زندگی چیزی جز یک نمایش نیست!
از کودکی برای معلم ٬ دانشجوئی برای استاد ٬ کارگری برای کارفرما ٬ برا ی گرفتن یک مرخصی
و حتی پدر و مادری در نشان دادن محبت به فرزند ٬ رقابتی که بین آن دو تاست ٬ همسری برای دیگری
همش نقش نقش نقش نقش . . .
